aankomst in Kathmandu

20-03-2009-03-20
Eerste dag in Kathmandu.
E reis heeft bij elkaar 23 uur geduurd. Wel relaxed. Op het laatste stuk van Doha naar Kathmandu leerden Daphne en ik de andere VSOers kennen. Grootste verrassing was dat Debby ook naar Birgunj gaat. Niet in het onderwijs, maar wel in dezelfde plaats. Het lijkt me een leuke vrouw. Ongeveer 30 jaar, denk ik.Ze ontpopte zich al snel tot iemand die snel initiatieven neemt en niet bang is het woord te nemen. In het vliegtuig kregen we formulieren om in te vullen voor het visum. We schreven op dat we 24 maanden zouden blijven. Van VSO hadden we een brief voor als er problemen zouden ontstaan.Van te voren had ieder van ons al op Heathrow problemen gehad omdat we een enkele reis hadden en nog geen visum. Ze waren bang dat we problemen zouden krijgen en daardoor zij ook, want zij hadden ons door gelaten. Tony en Sally waren de eersten , die bij de check-in kwamen en hadden er 20 minutenover gedaan om er doorheen te komen. Ik had in Amsterdam geen enkel probleem gehad en hoefde op Heathrow niet door de check-in. Bij het boarden werden er wel vragen gesteld, maar ze wisten er wel van vanwege de problemen met de andere VSOers. Er moesten er 5 komen. Ik was de 5e, dus hadden de anderen het al voor mij opgelost.
Toen we in Kathmandu kwamen zei Debby dat we beter 2 maanden op konden schrijven en niet dat we kwamen werken, om problemen te voorkomen. VSO is bezig voor een langere verblijfsvergunning, maar dat duurt een tijd voor dat geregeld is. Dus snel even nieuwe formulieren ingevuld. Bij de desk hoorden we dat 2 maanden 100 dollar kostte, 1 maand 40 dollar ( dat was wat we bij ons hadden, wat VSO had gezegd dat we nodig hadden.) Dan maar weer doorkrassen en er 1 maand van maken, wat gelukkig geen probleem was. We moeten wel op tijd verlengen want als je te laat komt krijg je een forse boete, werd gezegd.We waren opgelucht dat we er door waren. Nu spannend of we alle bagage zouden hebben. Zowaar ieders bagage was er. Mijn grote koffer had een securitycheck gehad,was niet goed dichtgemaakt..Gelukkig dat de hoes er om zat. Misschien hadden ze gerammel van de kralenplank gehoord en werden suspicious?
Bij de uitgang was het nog een heel gedoe. Wij werden opgehaald door medewerkers van he VSO. De politie stond iedereen op te jagen, waarbij ze nogal irritant aan het zwaaien waren met wapenstokken. Gelukkig dat we Nepalezen bij ons hadden, die lik op stuk gaven.
Dan de autorit naar het pension!!!! Echt een cultuurshock. Veel oude, halve huizen. De meeste wegen van zand.Veel mensen op de straat, staand of zittend. Sommigen hadden een vuurtje gestookt waar ze omheen zaten of iets boven “barbequeden” .Het was bewolkt en er hing een akelige, stoffige lucht. Ik zat in de auto en was me alleen maar aan het verbazen over wat ik zag,rook en hoorde. Auto’s, busjes, tuctucs, riksjahs, motoren, fietsen enz. alles krioelt door elkaar en voorrang geven is hier nog niet uitgevonden( lijkt het). Als je er door wilt( en dat wil iedereen) moet je flink toeteren. Oversteken is een avontuur. Toch komt iedereen waar hij/zij wezen wil. Knap, hoor!
Toen we aankwamen was ook net de groep uit Afrika gearriveerd.Onze incoutrygroep bestaat uit een Oegandees, 3 Kenianen ( waaronder de zeer volumineuze Christine), een Filipino,4 Engelsen en ik. Een zeer gevarieerd gezelschap.
We kregen een bloemenkrans om van Afrikaantjes als welkom.Toepasselijk voor de Afrikaners.De kamer heeft uitzicht op een bakstenen muur. Het bed is nogal hard, maar ik heb een eigen kamer en badkamer. De douche is zelfs warm, tussen 7 en 8 uur en soms ’s avonds..
Morgen is er een welcomingparty op het kantoor van VSO met alle VSOers van Kathmandu.